Zwingli’s Harshest Critic

Was one Konrad Hofmann – to whom Zwingli wrote the following:

Non te fugere arbitror, Conrade in Christo frater, ut tecum iam pridem hanc ob causam expostulaverim, quod me et divo Augustino fecisse iniuriam in “Archetele” meo, tametsi falso, adseveras et rationes, quibus illic contra eiusdem verba depugnavi, inciviliter calumniatus eras, cumque ipse rem hanc calamo tecum agere constituissem, intercesserunt nostri collegii fratres, quibus et libenter tum cedebamus ea spe, quod te ad calumnię restitutionem essent inducturi. At istuc cum minime factum sit, tametsi nihil non tentaverint dicti fratres, tuque nunc, ut audio, demigrationem pares, denuo iam tecum expostulo, ut aut calumnię irrogatę maculam confestim diluas aut, quę minaci calamo tuo scripturum iactavisti, in lucem proferas. Quod si minus feceris, operam dabo, ut iure cogaris, ac in eum usum a domino pręposito collegiique nostri fratribus postulo, imo ipsos requiro,  ne te hinc solvere sinatur ulla ratione, ni prius nobis pro prodicta  iniuria satisfeceris.

Actum 11. Aprilis M.D.xxiiij.
Huldrychus Zuinglius
vester.

Hoffman’s problem with Zwingli centered on the latter’s reforming interests.  Hofmann was a traditionalist to the core and when Zwingli changed things around in Zurich Hofmann launched a smear campaign the likes of which would make a modern American politician blush.  Zwingli’s efforts to win him over failed completely and Hofmann eventually left Zurich and faded from history.

Everyone has enemies.  Some are more vitriolic than others, but everyone has them.  For more on Hofmann and Zwingli’s foes in Zurich, here’s a fine essay and here’s another.